Fight For Bag.

Nana'ın ev arkadaşıydı artık. Babasının acil talimatıyla -Amerika'dan geldiğinden beri ilk kez- Kore'deki şuanda okumakta olduğu Ulusal Seul Üniversitesine derse girdi. Tabi o da derse girmek denirse yanında oturan kızın kendisine kur yapmasını izledi. Sırf babasının dırdırını dinlememek için bugünkü derslere girmişti. Derslerde ya uyumuş, ya yanındaki kızlarla oynaşmış -yani dokunsal olarak- ya da telefonundaki oyunu oynamıştı. Ha bir kere de Nana ile mesajlaşmıştı. Sonunda okul işkencesi sona erdiğinde kimseyi dinlemeden ve peşine takmadan arabasına atladı ve camları sonuna kadar açtı. Başını geriye yaslayıp elleriyle gözlerini ovdu. "Bu okullar işkence etmekten hala bıkmamış anlaşılan. Aigoo! Beyniiim! İçine bir sürü gereksiz bilgi girdi. Acilen kafa dağıtmam lazım." Ellerini direksiyona yasladı ve dikiz aynasına bakarken arabanın arkasında kendisine el sallayarak yaklaşan -derste oynaştığı- kızı gördüğü gibi hızlıca arabayı çalıştırdı ve gaza bastı. Kızın şaşırmış ve çökmüş halini dikiz aynasından gördüğünde kahkahasını bastı. Seviyordu kızların kendisi yüzünden hayal kırıklığına uğramalarını. Kafasını dağıtmak istiyordu, kızlarla değil alışverişle. Çoğu erkeğin aksine alışverişi seven biriydi, tabi kendisine bir şey alıyorsa. Başka türlü orada bulunmazdı bile. Üzerindeki kıyafeti dün de giymişti ve bu Jino için çok büyük bir değişiklikti, asla aynı şeyleri giymeyen biriydi çünkü. Nana! Bütün değişen huylarımı nereye saklıyor bilmiyorum. Bana nasılda yeni huylar veriyor?! Arabayı genelde alışveriş yaptığı alışveriş merkezinin otoparkına çekti. Camlarda en güzel -ve pahalı- kıyafetlerin sergilendiği koridorlardan ilerledi. Beğendiği mazağa sondaydı. Göz ucuyla kadınların mağazalarına da bakıyordu. Bi camda kozmetik ürünleri gördüğünde ve cama yaklaştı. Yüzüne şirin bir sırıtma dolanmıştı, Nana'dan aldığı o sepeti hala odasında saklıyordu. İşaret parmağıyla alnına vurdu ve alışveriiiiş, kafa dağıtmak fikirlerini tekrarlayarak camın önünden uzaklaştı ve ilerlemeye devam etti. Nana'a hediye alabilirsin. Dudağını büktü ve aklındaki düşünceye karşı "Neden ona hediye alacakmışım ki?!" diye söylenmesine karşın ayakları onu çanta-ayakkabı mağazasına sokmuştu bile. Kadın reyonuna doğru ıslık çalarak ve dikkatle her ürüne bakarak geçti. Pembe, minik bir çanta gördüğünde smirk şekilde gülümsedi ve "Tatlı. Tam Nana'a göre." dedi. Hızla çantaya doğru ilerledi. Peşinde dolaşan görevli bayana "Bu pembe çantayı istiyorum. Yani ben değil! S- Sevgilime." dedi. Gözleri çantaya odaklıydı, ondan başka bir şey görmüyordu ve Nana'da nasıl duracağını hayal ederek gülümsüyordu. Tam çantaya uzandığında bir elin daha onu tutmak için uzanmış bir el ile karşılaştı. Çanta hava iki karşı elin arasında kalmıştı.

Jino bakışlarını kaldırdığında savcıyı gördüğüne acayip sinirlendi ama yavşaklığa vurmak için yarım gülümsedi. "Kendine çanta bakıyorsun anlaşılan ama bu renk seni açmaz." dedi pişkince. Savcının göz devirmesini ve derin bi nefes çekmesini zevkle izledi, ona böyle laf sokmaya bayılıyordu. "Seni açacağını mı düşünüyorsun?" demesi ve gülümsemesi üzerine kendi gülümsemesini daha büyüttü. Çünkü kendi elinde daha büyük bir koz vardı. Kocaman güldü, hatta kahkaha attı. Sonunda başını iki yana salladıktan sonra heceleyerek "Ev arkadaşım olan. Kim Na Na için." dedi ve savcının yüz hatlarını bütün nefretiyle izledi. İntikam, Nana'a senden daha hızlı yaklaşan Jino'dur, loser.

Daha çok şaşıracaksın!Gözlerini devirdi ve kahkaha attı Jin Ho. Gözlerini çantaya tekrar çevirdiğinde yüzü somutlaştı ve hala ikisi elleri arasında sessizce oturan çantayı çekiştirdi. "Ama o akıllı kıs, benim gibi bir serseri ile takılıyor. İstersen arayalım. Ha?" Elinde koz varken böyle iddialı konuşmayı o kadar seviyordu, içinde böyle kızgın bir volkan yavaşça bütün vücudunda akışkan şekilde dolaşıyordu. Karşısındaki adamın şişen damarı, kızgın bakan gözleri. Hepsi Jin Ho'ı tahrik ediyordu. Çantayı hala çekiştirirken şimşek çakan gözlerini karşısındaki savcının suratında alayla gezdirdi. "Nana ancak benim gibi birisiyle birlikte yaşayabilir. Senin gibi ezik ve statüsü düşük insanlar ona ancak vakit kaybettirir. O kız çok iyi yerlere gelecek ve bunu ben sağlayacağım."smirk gülüşünü savcıya sundu. Nana'ı senden nasıl koparacağım gör bak! O sırada cep telefonuna mesaj geldi ve ikisi arasındaki ölüm sessizliğini bozdu. Smirk gülüşünü daha da genişletti ve "Nana'dan mesaj geldi. Aigoo bu kız, çok sabırsız." diyerek onu daha da kışkırttı.

Alaylı ifadelerle karşısındaki savcının konuşmasını dinliyordu. "Senin statün YETERİNCE iyi, ama benimkisi mükemmel olduğu için dalga geçebiliyorum. Ayrıca sen benim ne iş yaptığımı ve en önemlisi kim olduğumu bilmeden küçüklük kompleksi gibi bir şeyim olduğunu söylüyorsun. Savcı görevini iyi yap ve olay yerini araştırdıktan sonra konuş." bunları ciddi bir yüz ifadesiyle söylemişti. Dersi dinlememişti ama aklına girmişti işte bir şeyler. Zaten öğrencilik hayatı boyunca ortalama notlar almıştı, dersi dinlemiyordu ama duyduğu şeyler bir şekilde beynine giriyor ve yazılısı iyi geçiyordu. Bu Tanrının ona verdiği mükemmel yüzün yanında silah olarak verdiği keskin zekasıydı. Çantayı son gücüyle çekti ve savcının eli arasından kayışını izledi. Yanlarında hala dikilen cılız ve hafif korkmuş kızın sesi ikisini durdurdu. "Efendim, bu çantadan son bir tane daha kaldı, siz de onu alabilirsiniz." Kızın son sözüyle yavaşça savcıya baktı ve "Sana söylüyor atarlı bebe." dedi ve tek ayağı üzerinde arkasını döndü. Kasaya doğru ilerlerken elindeki pembe çantaya bakıp sırıtıyordu. Nana'ın bunu taktığında ne düşüneceksin acaba? Gülümseyen alt dudağını yaladı ve kasaya geçti. Pembe çantayı satın alırken elini cebine soktu ve telefona baktı. Mixer; İşten çıktım ama fazla vaktim yok. Acil bir buluşma hazırladım senin için. Kahve Dünya'sına gel hemen! İstem dışı kıkırdadı, kredi kartını kasiyere uzatırken bu kız bana emir vermeye iyi alıştı aigoo, diye düşündü. Şuanda savcıyı unutmuştu bile, takmıyordu onu.

Kahve Dünyasına geçti ve -her zamanki gibi- cam kenarındaki bir masaya yerleşti. Hediye çantasını yere yanına koydu ve cebinden telefonu çıkarıp saate baktı. Yüzünü buruşturdu ve başını geriye attı. Benden önce burada olması gerekiyordu. Başımı düzeltti ve elindeki telefona bir kez daha baktı. Mesaj atmayacaktı, ısrar eden taraf kendisi olmayacaktı. Bacak bacak üzerine attı ve uzattığı dudaklarıyla beklemeye başladı. One two three. Not only you and me. Got one eighty degrees. Ahh Sonunda görüş alanına Nana girdiğinde sinirle kıza baktı. Ama onun sevimli halleri sayesinde siniri uçup gitti. Nana'ın bunu nasıl başardığını bilemiyordu, bütün duygularını eritiyordu Jin Ho'ın. Tam ağzını açıp konuşacaktı ki, Nana'ın pembe çantayı göstermesi ve savcı ile ilgili konuşması yüzünden başından aşağı buz kütlelerinin düştüğünü hissetti. Canı acımış ve kalbi sıkışmıştı. İlk defa kendini gerçekten bu kadar kötü hissediyordu, sanki annesi yeniden ölmüştü. Dudaklarını bastırdı ve ayağıyla hemen dibindeki çanta poşetine bastı. İçinde sinir lavları patlamak için üst üste biniyordu. Benden hızlı davranmış. Adi piç! Yutkundu ve beyazlayan yüzüyle hala sevgiyle çantaya bakan Nana'dan çekti bakışlarını. Ayağa kalktı ve işaret parmağıyla sağı solu işaret ederek cılız sesiyle "Benim acil bir işim çıktı Nana~shi. Git... Gitmem gereki. gerekiyor." konuşmaya düzgün başlamıştı ama sonuna doğru boğazına oturan yumru yüzünden kesik kesik konuşmaya başlamıştı. Derince bir nefes çıktı ve kendisine şaşkınca bakan Nana'a arkasını döndü. "Evde görüşürüz." dedi ve yerde ezilmiş pembe çanta hediyesini ve kucağında savcının önce verdiği pembe çanta hediyesiyle yalnız kalmış Nana'ı arkasında bırakarak dükkandan çıktı. Hayal kırıklığı bu kadar acıtmamalı.

RP SON.