[Starlight Ent.] The Eternal Triangle

Yeni bestesini için sabahın köründe diyebileceği bir saatte şirket tarafından stüdyoya çağrılmıştı. Aranjör ile bir kaç anlaşmazlık oluşmuştu ve yeni albümü çıkmadan önce bu sorunu düzeltmeleri gerekiyordu. Herif resmen inada binmişti ve bir türlü anlaşmaya varamıyorlardı. Sinirden deliye dönmüş olsa da sakin olmaya çalışmış ve bu konuyu daha sonra konuşmaları için ertelemişti. Sabah sabah kafasının kaldıramayacağı kadar gürültüyle baş etmek zorunda kalmıştı. Ellerini hafif terlemekte olan saçlarına sonra alnına götürdü. Mevsimlerden sonbahar olmasına rağmen yazı aratmaya bir hava vardı Seul'da. Şirkette ki ofisiden bir kaç eşyasını almak için asansöre bindi. Tam asansör kapanmak üzereydi ki araya giren bir ayakla kapılar tekrardan açıldı. Asansöre binen kişi aynı şirkette çalıştığı küçüklük aşkı olan Sae Hyun'un menajeri olan Kim Young'ssh idi. Başıyla eğilip selam verdikten sonra küçük bir çocuk gibi gülümseyip "Merhaba Young'sshi. Şey acaba Sae Hyun'u görmüş müydünüz?" diye her zaman sorduğu soruyu yöneltti. Kim Young ise her zaman ki gülümsemesiyle karşılık verdi. "Prova odasında görmüştüm en son. Şu yeni aldığı gitari ile uğraşıyordu. İstersen bir yardıma git canı sıkılmış gibiydi." dedi ve asansörün yedinci katta durmasıyla konuşmaları bölündü. Menajer Young'sshi kısa bir teşekkür ettikten sonra yedinci katta bırakıp prova odasının bulunduğu kata indi. Prova odasının bulunduğu koridor diğer ofislerin koridorlarından daha sessizdi. Nedeni ise odalarda ki ses izolasyonuydu. Biraz heyecanlı bir şekilde koridorda ilerlerken Sae Hyun'u düşündü. Onu ne zaman sevmeye başlamıştı? Ne zaman aşık olmuştu? Hiç bir fikri yoktu. Üstelik ortada acı bir gerçekte vardı. Sae Hyun'un kendisini bir arkadaş gibi görmesini anlayabilirdi ama onun hakkında kazara öğrendiği lez olma durumuna hala alışabilmiş değildi. Anlayamıyordu, nasıl Sae Hyun gibi bir kız lezbiyen olabilirdi. Hep bir umut onunla birlikte olabileceğini düşünmüştü. Belki bir gün evlenebileceklerini. Küçükte olsa hayali vardı Woo Bin'in. Ama bu hayali biricik aşkı Sae Hyun'un lez olduğunu öğrendiğinde suya düşmüştü. Yine de onu hala seviyordu. Bu öyle kolay kolay içinde yırtıp atabileceği bir sevgi değildi. Ne olursa olsun onu sevmekten kendini alamıyordu. Prova odasının önüne geldiğinde durdu. Elini kapının koluna götürdü ve yavaşça açtı. Kapı aralanırken Sae Hyun'u elinde pembe gitarıyla koltukta otururken buldu. Yüzü beş karış asılmış bir halde umutsuzca oturmaktaydı. Kendi kendine söylenip duruyordu yine. Her zaman ki gibi hemen pes etmişti. "Hemen pes etmişsin. Madem gitar çalmak istiyordun neden bana haber vermedin? Gitar canavarı olduğumu biliyorsun." dedi ve elini kızın saçlarına götürüp karıştırdı. Kızın ellerini çekip tutması üzerine kalbi istem dışı hızla atmaya başlamıştı. Bakışlarını ellerine çevirdi. Sae Hyun'un bakışlarını fark etmesi üzerine ellerini hızla kendi ellerinden uzaklaştırdı. Gitar çalmayı küçük bir yaşta annesinin bir kursa göndermesi üzerine öğrenmişti. Yıllardır çaldığı için onun için bir oyuncak gibi bir şeydi. "O kadar öğrenmek istiyorsanız hanımefendi sizi kıracak değiliz." dedi ve yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi.

“Bana birini bulacaksın ha?” dedi ve kendini gülümsemeye zorladı. İstediği Sae Hyun’dan başkası değildi. Oydu. Ondan başka biri olamazdı. Adam akıllı bir ilişkisi olmamasının nedeni de Sae Hyun’dan başkası değildi. Hep onu sevmişti. Bu sevgisi platonik olsa da hep ona bir gün açılabileceği düşüncesiyle mutlu olmuştu. Ama işler hiçbir zaman istediği gibi gitmemişti. Kendi kendine acıyordu. Neden Sae Hyun? Neden başkası değilde kalbini derinden kırabilen Sae Hyun. Onu suçlamıyordu. Her şey kendi suçuydu. Bu yüzden Sae Hyun’a kızamazdı. Buna hakkı yoktu. Gitarı tutup koltuğun kenarına koydu. Daha fazla devam edebileceğini zannetmiyordu. Sae Hyun’la vakit geçirmeyi seviyordu ama onunlayken üzülmeden de edemiyordu. Zavallı ben diye düşündü. ZAVALLI. Gece alemlerinin vazgeçilmez idolü W.I.P’nin bu halini fanlar görse ne derdi acaba? Kesinlikle bir daha yüzünü görmek istemezlerdi. Yüzünü Sae Hyun’dan tarafa çevirdi ve kızın şaşkın bakışlarıyla karşılaştı. Elini karnına götürdü ve dudaklarını büktü. “Biraz midem kötü de yüzümü yıkayıp gelirim.” Dedi ve ayağa kalktı. Biraz temiz hava kesinlikle iyi gelecekti. Duygularını belli etmemeliydi. Ne şimdi ne de daha sonra…

Gözleri fal taşı gibi açılmıştı ve şoktan ne yapacağını bilemez haldeydi. Sae Hyun kendisine sımsıkı sarılmıştı ve tam karşılarında Breakout grubunun menajeri duruyordu. İşler karışmaya başlamadan önce ne yapıp edip oluşabilecek bir yanlış anlaşılmayı düzeltmesi gerekiyordu. Sae Hyun’u üzerinden yavaşça iterken menajere dönüp gülümsedi. “Ah asansöre bile böcekler giriyor. Şirketi ilaçlatsak iyi olur.” Dedi ve üstünü silkeledi. Sae Hyun kendisine şaşkın şaşkın bakarken omuzunu sıvazlayıp “Korkmana gerek yok arkadaşım.” Dedi. Arkadaş kelimesini özellikle vurgulamıştı kendisi için acı bir gerçek olsa da durumu toparlaması için yapması gereken buydu. Menajer gayet sakin bir şekilde asansörden inerken Sae Hyun içinden derin bir nefesi dışarı salıverdi. “Woo Bin çok teşekkürler. Sen gerçekten iyi bir arkadaşsın.” Dedi. Evet, arkadaşlar bunu yapmalıydı. Yüzüne zorla bir gülümseme yerleştirdi. Ne kadar üzgün olsa da bunu Sae Hyun’a yansıtmak istemiyordu. Asansör Woo Bin’in ineceği katta durunca Sae Hyun’a dönüp “Ben kafeteryaya gidiyordum bana katılmak ister misin? Bir şeyler içebiliriz.” Dedi. Cevabına karşılık olarak Sae Hyun biraz düşündü ve olumlu anlamda başını salladı. İkisi birlikte asansörden çıktılar ve kafeteryanın bulunduğu koridora yöneldiler. Bu sırada aralarında sevmediği bir sessizlik oluşmuştu. Dirseğiyle hafifçe Sae Hyun’u dürttü. “Siz ikinizin arası iyi değil mi? Yani herhangi bir sorun yok?” Konuyu değiştirme adına küçük bir atakta bulunmuştu. Eğer biraz daha sessiz kalsaydı Sae Hyun kendisine neden asansöre bindiğini, nereye gideceğini soracaktı. Ve bu da kesinlikle içinde olmayı sevmediği bir durumlardan biriydi.

Kollarında kendine sarılmış Sae Hyun varken ona nasıl aşık olduğunu söyleyebilirdi ki? Onu delicesine sevdiğini ve aynı onun gibi her şeyi siktir edip gerçekleri, ona aşık olduğunu söylemeyi o kadar çok isterdi ki… Gelelim ki bu olabilecek bir şey değildi. O başka birine aşıktı üstelik bu kişide bir kızdı. Hem de tanıdığı biri. Bazı zamanlar aklından o kadar mantıksız düşünceler geçiyordu ki kendine şaşıyordu. Bunlardan biri de onun bir erkeğe aşık olmasındansa bir kıza aşık olmasının daha iyi olmasıydı. Onu bir erkeğe aşıkken düşünemiyordu. Şimdi bile bir kızdan kıskanırken bir erkekle paylaşabileceğini hiç mi hiç zannetmiyordu. Ellerini zorla da olsa arkadaşının kollarını uzatıp kendinden uzaklaştırdı. “Etrafta bizim için çok kötü düşünen insanlar var. Bu hareketin yanlış anlaşılabilir. Ve tabi kurduğun cümleler…” Onu kendinden uzaklaştırmak Woo Bin’e çok koyuyordu. Ama yapabileceği bir şey yoktu. Bu kadar yakınındayken ona ulaşamamak Woo Bin’e yetip de artıyordu. Suratı asılan Sae Hyun’a döndü ve eliyle saçlarını karıştırdı. “Sakın bana surat asma. Sizin iyiliğinizi düşünüyorum. Medya da uzun zamandır çift olarak gösteriliyoruz. Bunu sende biliyorsun.” Yutkundu ve cümlesine devam etti. “Bundan sonra daha dikkatli olmalıyız. Sae Hyun, sonuçta artık çocuk değiliz. Biz yetişkinleri yanlış anlayabilirler ve anlıyorlar da."