Bittersweet Songs [Japonya]

G E Ç M İ Ş E D Ö N Ü K
nisan 2013, japonya - tokyo.

G E Ç M İ Ş E D Ö N Ü K
mayıs 2013, japonya - tokyo.

G E Ç M İ Ş E D Ö N Ü K
haziran 2013, japonya - tokyo.


Bir gemiyle bana ulaştığında..
Anlayacaksın bir ada değil, buz dağı olduğumu.
Neye dokunursam buz tutuyor, bu yüzden tutmaya korkuyorum ellerini
Çünkü bana yaklaşırsan, buz kaplayabilir kalbini...


"Gerçekten iyi bir fikir olduğunu düşünmüyorum Makiro." dedi usulca Akiko. Makiro ona dönüp gülümsedi ve eğilip kızın elini sıkıca tuttu. Parmaklarını Akiko'ın ince uzun parmakları arasında doladı ve kızı kendine çekti. "Seni gülümseteceğime eminim." dedi ve uzun tahta köprüye doğru emin bir adım attı. Akiko elini çekmek istedi, hala Makiro'ın kendisine bu kadar yakın ve iyi davranmasına alışabilmiş değildi ve kabul etmek istemiyordu. Her defasında zihninin karanlık yerlerinden sana acıdığı için böyle davranıyor, sana aşıkmış gibi. biri fısıldıyordu. Bunu dün söylemişti Makiro'a, ama o inkar etti sert bir şekilde. O gün -tecavüz günü- onu aradığını ve Akiko'a içindeki aşkı paylaşacağını söylemişti, eğer orada tecavüze uğramasaydım Makiro bana açılacaktı. Hala daha içinde şüphe kırıntısı vardı ama daha fazla Makiro'a acı çektirmek istemiyordu. Bana acıyor. Akiko durunca Makiro'da durdu ve arkasındaki kıza döndü. Akiko zorla gülümsedi ve "Bak! Gülümsüyorum işte. Bu eski köprüye geçmeyelim. Manzara şuradaki banklarda da gayet güzeldir." dedi yorgun bir sesle. Zaten o günden sonra sesinde hayat belirtisi gitmişti, sürekli ölü gibi konuşuyordu, ruhsuz ve halsiz. Yüzündeki zoraki gülümseme hala oradaydı. Makiro sırıtarak ona döndü ve kızın elini bırakıp ellerini Akiko'ın dudak kıvrımlarına koydu ve gülümsemeyi yok etti. "Zoraki bir gülümseme istemiyorum. Hem. Sen bana güvenmiyor musun? Çok güzel bir manzara seni bekliyor. Güneşin batışına bayılırdın sen?" dedi, aslında sonuncu cümleyi soru olarak sormamıştı ama destekler bir hareket bekliyordu. Akiko başını olumlu anlamda salladı hala Makiro'ın elleri dudak kıvrımlarına dokunurken. Artık hiçbir şeyi sevmiyorum Makiro. Sadece suçluluk içimde fazla büyük yer kaplıyor ve sevgiye yer bırakmıyor. Makiro elini kızın dudak kıvrımlarından yanağına doğru kaydırdı ve eliyle yüzünü gezerek aşağı indirdi ve saç tutamlarında son buldu. Ellerini kaldırıp bir elini Akiko'a uzattı. Akiko havada ılık rüzgarın hareketiyle hafifçe salınan Makiro'ın eline baktı. Parmaklarını genç adamın kemikli ama ince eline sardı. Makiko gülümsedi, Akiko gözlerini tahta köprünün zeminine indirdi.

Güneş kaydırağa binmişcesine hızlı ve yavaşın arası bir şekilde yavaşça gökyüzünden kayıyordu. Eğlendiği belliydi çünkü arkasından karanlığın geldiğini ve onu saklayacağını umursamıyordu. Ağaçlar ise sanki onu tutabilirmiş gibi eğmişlerdi başlarını ufuk çizgisine. Makiro ve Akiko'ın etrafını saran doğal alan güneşin gitmesini istemiyor gibiydi ama Akiko'ın gülümsemesini kazanmak için sanki Makiro gibi anlaşma yapmışlar gibi o kadar güzel bir görüntü çıkarmışlardı ki ortaya. Sanki hepsi Akiko içindi. Gülümsedi Akiko. Ama saklamak istedi gülümsemesini, yine hak etmediğini düşünüyordu hiçbir şeyi. Eğdi başını ve tahta köprünün aralıklarından gördüğü ve salınarak akan nehre baktı. Ama Makiro fark etmişti Akiko'ın gülümsediğini. Beğendiğini. Mutlu olduğunu. Kısa bir an olsa bile mutlu olduğunu. Hala dudaklarına asılıydı gülümseme Akiko'ın. Silmek için ellerini ağzına sıkıca kapatması gerekiyordu ama elleri meşguldü ki! Bir eli Makiro'ın iki eli arasında sıkıca saklanırken, diğer eli de eteğinin ucunu sıkıca tutmuş, rüzgardan açılmasını önlüyor. Makiro'ın seksi kıkırdamasını duydu. Başını kaldırmadan saçları arasından yan gözle ellerini sıkıca tutan gence baktı. Makiro'da Akiko'a bakıyordu ve kıkırdıyordu. Başını tekrar önüne çevirdi ve suya bakmaya devam etti, dudaklarında hala gülümseme vardı bu sefer bunu silmeye uğraşmadı. En azından sabahtan beri kendisini gülümsetmeye çalışan Makiro için orada kalmalıydı o gülümseme. Makiro'ın sıkıca tuttuğu elinin altındaki el çekildi ve üstteki el daha da sıkıca sardı Akiko'ın elini. Tek kaşı yavaşça gerilip yukarı kalkarken başını da kaldırdı Akiko. Neden Makiro'ın elini kendisinden çektiğini merak etmişti. Makiro başını çok hafif kendisine dönüp gülümsemişti ama sonra tekrardan işine geri döndü. Cebinden kulaklık çıkartmaya çalışıyordu ve kulaklık birbirine girmiş, bir de cebinin metal düğmesine takılmıştı. Bu sefer çok şeker tadında çok minik bir tebessüm kondu Akiko'ın dudaklarına. Makiro'ın elini bıraktı ve ona bir adım atarak yaklaştı.

devam edeceğim.