It's So Good [Nana's Home]

Dün gizlice yapmaya çalıştığı bir iyilik -tam olarak iyilik değil, içindeki boşluğu kapatma isteğiydi- ortaya çıkmıştı. Yaptığı şeyi ayrıntı kaçırmaz Nana fark etmiş ve borcunu ödeyeceğine dair yeminler etmişti. Verdiği para gerçekten önemli değildi Jino için, sadece Nana'ı biraz olsun rahatlatmak istemişti. Onları fıskiyenin oraya çağırdığında da aynı his -Nana'ı rahatlatmak ve mutlu etmek- içindeydi ve ona göre hareket etmişti. İlk defa çocuklara karşı bu kadar nazik davranmıştı ve yine ilk defa bir kadına cinsel obje olarak değil de duyguları olan bir insan olarak görmüştü. Şaşıyordu Nana ile geçen her saniye düşüncelerinde ki değişikliklere ama engel de olamıyordu, olmuyordu. Islanmaktan ve ıslak olan her şeyden nefret ederdi oysa ki ama Nana ve çocukları beklerken onları eğlendirebilmenin yolunu fıskiye altında olduğunu düşünmüş ve nefret etmesine rağmen ıslanmıştı. Bu da bir ilkti mesela. Nefret ettiği bir şeyi isteyerek yapması. Nana ile kenarda oturup bir anlıkta olsa annelerinin zorda olduğunu unutup eğlenen çocukları izlerken kahvelerini de yudumluyorlardı. "Bu kahve pek iyi değil, bana bi daha kahve almak yerine yapmalısın Nana~shi." demişti gülerek. Bakışlarını ıslak Nana'dan ayıramıyordu. Seni nasıl diğer kadınlar gibi göremiyorum?



Nana'ın evine doğru çıkan yokuşu yürürlerken öleceğni hissediyordu Jin Ho. İlk defa bir çocuk taşıyorum kucağımda, o da ölü gibi ağır. Kollarım kas yapsa bari.Nana'a yan yan bakıp "Bu çocuk salyasını pahalı ceketime akıtıyor, hissedebiliyorum. Iykk!" diye söylendi. Nana'ın kıkırdama sesleri yüzünden kendisi de gülmeye başladı. Evin önüne geldiklerinde çocuğu kucağından indirdi ve ilk olarak çaktırmadan ceketinin omzuna baktı. Önüne döndüğünde çocukların merdivenleri çıkışlarını kısa bir süre izledikten sonra Nana'a baktı. Nana teşekkür etmekle ile ilgili konuşurken Jin Ho merdivenlere yönelince kız tiz sesi ile durdu. "Soğuktan donmak üzereyim ve halime bak. Halen ıslak kıyafetler içerisindeyim. Ayrıca karnım aç." dedi ve Nana'ı beklemeden çocukların peşinden ve girdi. Çocuklar ışıkları açarken Jin Ho'da evin giriş kapısından evi genel bakış ile tarıyordu.

Tuvaletimden bile küçük burası. Ev hakkında düşündüğü ilk şey buydu. Yüzüne düşen hayal kırıklığını ve şaşırma mimiklerini Nana görmeden kaldırdır ve mimiksiz bir surat yarattı. Evin içine iyice girip gözleriyle iyice etrafı didik didik etmeye başladı. Minik bir kutu gibi, kendimi kutuya konmuş tek boynuzlu at gibi hissediyorum. Hayvan olarak hissedeceksem en mükemmel, herkesin sahip olamayacağı bir hayvan olmalıyım. Alt dudağını sarkıttı ve ayaklarını sürüyerek minik girişin tam ortasına geldi o sırada Nana'ın eve girmesi üzerine dikkatini kıza verdi. Yutkundu çünkü kızın bu hali... Hyuna'ın Chance klibindeki suda ıslanmış hali gibi. Aish! kendine gel Jino. O senin tipin değil, fakir bir kere. Gözlerini kızdan çekmeye uğraşıyordu ama Nana'ın da bakışları kendisine kilitlenince tedirgin oldu ve hemen gözlerini çekti.

Nana tam bir patron edasıyla çocuklara emirler yağdırırken Jin Ho'da ellerini birbirine sürterek odanın içinde dolanmaya devam etti. Bir takım eşyaların üzerinde olan pembe minik kağıtları görünce kaşlarını çattı ve pembe kağırlardan birini aldı. Kağıdı incelerken "Fakirler evlerini böyle pembe kağıtlarla mı süslüyor? Awkward."diye fısıldadı ve kağıdı yerine bıraktı. Kollarını açıp gerinirken ıslak kıyafetleriyle koltuğa yanaştı. Benim gibi mükemmel birini daha önce taşımamış olabilirsin ama şimdi oturacağım ve bana dikkat et tamam mı? Eskisin galiba ya da modan geçmiş. Ama sağlam ol. Koltuğa karşı içinden konuşuyordu, yavaşça koltuğa yanaştı ve gerçekten yavaş bir şekilde koltuğa oturdu. Gözlerini sıkıca kapattı ve düşmeyi bekledi. Ama koltuğun sağlam olduğunu anladığında derin bir oh çekip arkasına yaslandı. Koltuğun yanındaki minik sehpanın üzerinden kumandayı buldu ve televizyonu açmaya çalıştı. Düğmelere basıyordu ama televizyondan canlılık belirtisi gelmiyordu. "Acaba bu da ilk televizyonlar gibi yanında gidip düğmesiyle mi açılıyor?" dedi ama o sırada Nana'ı odadan çıkarken gördüğü için sustu ve kumanda ile uğraşmaya devam etti. Nana televizyonu açtığında dudağını büktü ve sert kızın sertlik seven televizyonu, diye düşündü. Banyoya girme sırası Jin Ho'a geldiğinde seslice yutkundu. İlk önce cılız kız sonra da salyalı çocuk. Onların ardından o banyoyu nasıl kullanabilirim. Niye tek banyo var ki? Eğer ben banyo yaparken çocuklardan birinin çişi gelirse.... Nana gelebilir ama mükemmel vücudum küçük çocukların bünyesi için şok etkisi yaratabilir. Cebindeki telefonu çıkardı ve aklına gelen ilk ismi aramak için Nana'a bir şeyler geveledi. Aslında daha fazla burada kalmak istemiyordu ama bir yandan da istiyordu. Burası... Eğlenceliydi. Nana çocuklarla birlikte ortalıktan kaybolunca telefonundaki hızlı aramayı tuşladı ve çocukluğundan beri onu annesi gibi gördüğü -aslında o bir erkek- Park San Sun'ın -ismi bile kıza benziyordu- açmasını bekledi. Hayatında sadece bu adama güvenirdi, bu adamı bile tam olarak sevmiyordu. Jin Ho hayatında ki kimseyi tam olarak sevmiyordu. Bu adama güvenirdi sadece ve bazen çeyrek derecede severdi. Jin Ho'dan daha beter baş belasıydı. Ama Jin Ho bir tek onun yemeklerini hiç tereddüt etmeden yer, hiç düşünmeden onun minik ve dağınık evinde kalabilirdi. Bu adamı nereden ve nasıl tanıdığını hatırlamıyordu ve San Sun geçmiş hakkında konuşmayı sevmediği için hakkında da pek bir şey bilmezdi. Bildiği şeyler; mükemmel yemek yapabildiği, tam bir deli olduğu ve Jin Ho'ın ne zaman başı sıkışsa bu adamı rahatlıkla arayabileceği. Şimdide üçüncü durumun bir değişiği yaşanıyordu, kıyafete ihtiyacı vardı ve kesinlikle San Sun yardımına koşacaktı. "Jino'ın Süperman'i buyrun." Jin Ho alışıktı onun bu şekilde telefonu açmasına. Kumandayı kenarı bırakırken "Sun mama! Acilen kıyafete ihtiyacım va-" cümlesini tamamlayamadan Sun sözünü kesti. "Yine hangi kızın koynundasın? Dur tahmin edeceğim. Çakma bir sarışın. Tahminim tuttu muuuuğ?" Jin Ho kıkırdadı ve alınmış gibi yapıp "Aaa! Ben öyle biri miyim?" dedi ve koltuktan kalktı. Nana'ın bulunduğu odanın kapısına bakarken "Hem ben kendim gibi doğallardan yanayım. Çakmalar ucuz gösteriyor." dedi ve birden titredi. Adamın kahkahasını dinledikten sonra mevzuya girmenin zamanı olduğunu düşündü ve "Sun mama, şuan Nana diye bir kızın evindeyim. Kim Nana. Ama öyle düşündüğün gibi değil, yani fakir kız. Anlatabildim değil mi? Tip-" cümlesini Sun tamamladı. "Tipin değil biliyoruz. Eeee o evde ne işin var? Zengin züppelerden sıkılıp hayatın alt tabakalarına mı inmeye karar verdin?" dedi Sun alayla. Jin Ho televizyonun üzerindeki pembe kağıtla oynarken "Hehe evet! İlk senle başlamıştım ya, şimdi bu kıza geçtim. Neyse konuyu dağıtma. Şimdi bana kıyafet lazım. Sen bana dolabımdan en seksi kıyafetlerimi getiriyorsun ve sana mesaj atacağım adrese geliyorsun. Unutma Kim Nana kızın adı. Hadi byeee." dedi adamın yüzüne kapattı. Islak saçlarını elleriyle karıştırıp banyoya girdi ve ılık hava yüzünü ısındırdı. Üzerindekileri çıkarıp kenara koyduktan sonra minik çekmeceleri karıştırdı ve bir tane büyük havlu diğeri de küçük havluyu duşun kenarına koyup kendini sıcak suya attı. Uzun bir duş sefasının ardından -kabul etmeliydi ki küvet dışında banyo yapınca yoruluyordu- kapının çaldığını duyduğunda hızla duşunu bitirip saçlarını havluyla kuruladı ve diğer havluyu da alt kısmına sarıp kafasını banyo kapısından uzattı. Sonunda giyinip çıktığında kendini daha iyi hissediyordu, çünkü ISLAK değildi. Islaklıktan hoşlanmam, hangi akla hizmet bugün ıslandım ki? Neyse pişman değilim en azından. Çocuklarla birlikte terasa çıktığında havanın güzelliği arasında kollarını açtı ve gerindi. Çocuklara bakıp "Hadi ininde amcanın yemekleri taşımasına yardım edin bakalım." dedi ve çocukları yolladı. Koca terasta tek başına kalmıştı. Işıldayan şehre bakarken düşündü. Bugün dönüm noktamdı, değil mi anne? Çocukların yemekleri Sun ile yukarı taşıması üzerine masa hazırlandı ve Sun gideceğini söyleyerek aşağı indi. Çocuklara pirinç servisi yaparken "Çocuklar, benim gibi biri ilk defa başka birine servis yapıyor. Daha kendime bile doğru düzgün servis yapmamışımdır. Kıymetini bilin ve bu yüzü unutmayın tamam mı?" dedi. O sırada Nana gelip kendisini yanlış anlayınca ve çocuklarda doğruyu gösterince Jin Ho'ın yüzüne ben mükemmel olmakla kalmayıp her zaman haklıyımdır da, gülümsemesi kondu ve Nana'ın özür dilemesini şımarık tavırlarla dinledi. "Bu güzel yüze iftira atman, sana iki kahveye patlayacak." dedi ve bir et daha ağzına attı. Tadı nefisss~

Nana onu kıskıvrak yakalamıştı, ne kadar inkar etmek -etler pahalı mı yoksa ucuz mu diye kontrol ediyordum, etleri ahjussi yaptı sanmıştım, çocuklar yemek istemeyince çöpe dökme diye tatlarına bakıyordum gibi şeyleri de söylemeyi düşünmüştü- etlerin güzel olduğunu hatta hayatında yediği en güzel etler olduğunu kabullenmişti. Bu yüzden işi pişkinliğe vuracaktı. Etlerden birini daha ağzına atıp keyifle çiğnerken ağzını kocaman aça aça "Bana borcunu ödemek için o kadar diretiyordun ya işte buldum." dedi ve kahkaha attı. Ağzındaki eti bitirdikten sonra kendisine şaşkınca bakan Nana'ya yaklaşıp "Bana her gün." işaret parmağını dudağına hafifçe vurup düşünüyormuş gibi yaptı. "Yok her gün aynı yemeği yiyemem ben." dedi ve bir et daha ağzına atıp -böyle duraksaya duraksaya konuşarak Nana'ı sinirlendirmeyi istiyordu, bir yandan da kıs kıs gülüyordu- "Haftada iki kere bu etlerden, her gün de özel kahvenden yaparak borcunu o şekil tamamlayabilirsin. Benim için öylesi daha güzel." dedi ve kızın kedili şapkasını sevdi. Üzerindeki şeyle çok.. Şirin olmuştu Jin Ho'a göre. Neyse ki şirin kızlar tipim değil, seksi kızlar tipim ve Nana bu haliyle seksilikten çoooook uzakta.

Nana kendisine yaklaştıkça bir gerçek yüzüne vuruyordu. Jin Ho'ın kabul etmek istemediği bir gerçek. Böyle sevimliyken bile bana çekici geliyor. Yutkunuyor ve kendisine daha fazla yaklaşan kıza karşı gözlerini kaçırıyordu ama bu gerçek onu yakmaya başlamıştı bile. Kesinlikle dengemi bozuyorsun Kim Na Na! Ryu Kin'in araya girmesiyle derin bir nefes aldı ve terlediğini hissetti. Dünya birden onun duygularını değiştirmişti, Jin Ho asla sevimli kızlara bakmazdı ama yanında küçük bir kedi gibi duran Nana onu heyecanlandırmıştı. Durumu fark ettirmemek için küçük çocuğun söylediği şeye gülüyormuş gibi yaptı. Başını çevirdi ve koluyla yüzündeki terleri sildi. burası fazla sıcak oldu, üzerimdeki çık- AAAA! Hayır o zaman Nana heyecanlandığımı anlar. Zeki kız. Aha işte ondan hoşlanmamam için bir sebep daha; ben zeki kızları sevmem. Baş parmağını havaya kaldırdı ve Nana'ı şaşırtmanın daha eğlenceli olacağını düşünerek "Aferin Nana~shi. Kısacık boyunla tezgaha yetişip bu güzel etleri pişirdiğin için." dedi ve kahkahasını bastı.

Nana ve çocuklar çatıdan çıkınca salıncağa oturdu ve hafifçe sallanmaya başladı. Aslında gitmesi gerekiyordu ama canı burada olmak istiyordu. Elleriyle saçlarını karıştırdı ve "Nasıl çekici gelebilir?!" hala o konudaydı. Başını arkaya attı ve boşluğa geldiği için boğazı acıdı. Başını düzeltip eliyle boynunu düzeltti. "Acıdı!!! Boyum bu salıncağa göre uzun. Herşeyi kısa bu kızın. Sarı cüce!" Salıncakta bir daha kaykıldı ve başını salıncağın sırt kısmına yasladı. "Aman ne rahat!" salıncaktan hışımla kalktı. Üzerindeki pardösüyü düzeltirken çatının kenarına yaslandı. Düşünemiyordu, beyni mola vermişti. Duyguları ise sanki içinde deprem oluyormuşcasına telaşta, etrafa koşturup duruyordu. Neler yapıyorum?! Eski Jino nerede? O sırada Nana'ın gelmesini sanki Victoria Secret mankenlerinden birinin geliyormuş hissi vermesi Jin Ho'ı daha da tedirgin etti. Gözlerini sıkıca yumdu ve eli arasında sıcak bir şeyi hissedince gözlerini açtı. Kendine gel Jino! Nana'a baktığında salıncakta oturmuş keyifle mırıldanarak kahvesini içerken gördü. Elindeki kahveye baktı. Acaba bunlar yüzünden mi Nana bana çekici geliyor? Dudağını büktü ve bakışlarını gizli bir iş yapıyormuş gibi yavaşça Nana'a kaldırdı. Kızın kendisine kocaman gülümsemeyle baktığını gördüğünde bakışlarını hemen kahvesine indirdi. Hızlıca bir yudum aldı ve ağzı yanması üzerine lanet okuyarak kahveyi kenarı koydu ve eliyle ağzına rüzgar yapmaya başladı.

Kıza bakmaktan onun hakkında düşünmekten kendini alıkoyamıyordu. Hani çok istediğin bir kadın olur ama o kadın elinde sadece bir resimden ibarettir yani imkansızdır ya işte öyle bakıyordu Nana'a. Çünkü Nana imkansızdı Jin Ho için. Nana gibilerle takılmaz, uğraşmaz, kadın olarak bile görmezdi. Ama Nana? Neden kafam böyle karışıyor? Kore havası çarptı beni kesinlikle, ya da Tanrı ile küsüm diye? Dili hala yandığı için dışarıdaydı ve başını yukarı kaldırdı. Tanrı?! Oradasın biliyorum. Bak bana kötü davranma. Dünya üzerindeyim diye bu kadar mutlu dönerken sen bana gıcıklık yapıyorsun! Dengim olmayan biri niye bana çekici gelebilir? Yapma tamam mı? Ben senden biraz daha yakışıklı olurum tamam? Kabul? Etmezsen yüzümü unut. Tanrıya inanan veya ona inanma ihtiyacı duyan biri değildi, evren ve bilgileri gibi şeyler Jin Ho'ı ilgilendirmiyordu. O sadece kendisi ile ilgilenir ve hayatını yaşardı. Hiç bir zaman dua etmemişti mesela. İhtiyaç duymamıştı çünkü. Bakışları yine Nana'a kaydığında kalp atışlarında santimlik bir oynama hissedince hele de kızla göz göze geldiklerinde daha fazla dayanamayacağını anladı ve çatının çıkışına ilerledi.Telefonunu aşağıda bırakmıştı. Eve girdi ve telefonunu aramaya başladı. Gitmesi gerekiyordu yoksa Nana ile ilginç fikirler aklında cirit atmaya devam edecekti ve Nana'a baktıkça büyüyecekti.

Lanet olası telefon nerede?! Her yeri karıştırıyordu ama sanki telefonu Tanrı almışta Jin Ho'a oyun oynuyordu. Nana'ı duyuyor ve görüyordu. Ama direk olarak bakmak veya konuşmak istemiyordu. Çünkü hala kızın etkisi altındaydı, Jin Ho'ın şaşırdığı ve istemediği bir çekim. Ta ki o çekim Nana'ın koluna asılması ve birden yakınlaşmaları sonucu yüz kat daha da fazlalaştı. Kısa bir bakışları ayıramama sonrası Nana'ın hızla kendinden uzaklaşması ve mutfağa doğru yol alması üzerine derin bir nefes bıraktı. Elleriyle gözlerini sıkıca kapattı. "Neyim var? Kendine gel Lee Jin Ho. Bugün fazla iyilik yaptın, sana ağırlık yaptı o." Ellerini gözlerinden çekti ve banyo kapısının yanındaki plastik çekmecelerin üstünde gördü telefonunu. Telefonunu alıp cebe atarken büyük çalar saatin üzerindeki pembe kağıt dikkatini çekti. Kaşlarını çattı. Burada da pembe kağıt var? Arkasını döndü ve kanepenin yanındaki sehpa üzerindeki eşyaların ve duvardaki pembe kağıtlara baktı. Pembe kağıtlardan birini eline aldı ve dikkatle incelerken yanında birinin varlığını hissetti. Nana. Ona bakmadan "Bu pembe kağıtlar ne Nana~shi?" dedi usul bir ses tonuyla.

Borç için kağıt mı yapıştırılıyor? So awkward. Niye pembe peki? Mavi? Kırmızı? Siyah yerine pembe? Alt dudağını büktü ve elindeki pembe kağıdı yerine koydu. Bu kadar çalışmasının nedeni borcu olduğuymuş demek. Nasıl akıl edemedin Jin Ho? Kızı işten ko- Heeeey! Yüzümü yere yakınlaştırdı, alçalttı. Hak etmişti kovulmayı. Kızın son söyledikleriyle yüzünü yavaşça ona çevirdi. Kızda başını kaldırıp ona baktığında gözleri öylece kalakaldı. Gözlerini çevirmek, smirk gülüşünü dudaklarına yapıştırıp kızla dalga geçmesi gerekiyordu ama yapamıyordu, istemiyordu. İyi ki senin yerinde değilim Nana~shi. Senin kadar güçlü değilim. Bu düşüncelerini asla kıza söylemeyecekti, düşüncelerini de gömmeyi denecekti. Nana sadece senin oyuncağın Jino. Eğlenmek için bir araç. Ellerini cebine koydu ve arkasını dönüp kapıya doğru ilerledi. Kapıyı açarken "Burada bıraktığım eşyalarımı kurutup satabilirsin Nana~shi. İyi para ederler. Belki televizyon ve kanepeni kurtarırsın." dedi ve kızın canını acıttığını düşünerek eğlenmeye baktı. Ama kapıyı kapatıp çıktığında derin bir nefes bıraktı. İlk defa biriyle dalga geçtiğinde eğlenmemişti, hatta... Farklı hissetmişti, iyi değil. Başını kapıya yasladı ve "Seninle ne yapacağım Kim Na Na." diye mırıldandı.


RP SON.