[KRALIYET AKADEMISI] I Follow You

Soyunma odasından çıkarken takım arkadaşı Ji Hyun'ın omzuna kolunu atmasıyla omzunu hızla sarstı ve arkadaşının kolunu düşürdü. "Sinirliyim Jiji. Bana bulaşmasın kimse." diye söylendi ve arkasında kalan arkadaşını umursamadan hızlıca okulun giriş binasına giden patikaya daldı. Ji Hyun'ın "Koç bağırdı diye bu kadar sinirlenmene gerek yok Binni. Her zaman ki koç işte." demişti ama umursamadı Hyuk Bin onu. Zaten yeterince derdi yokmuş gibi bir de koçun bağırmalarını çekemezdi. Patikada hızla ilerlerken sonbaharın ağaçları iyice çıplak bırakmasına baktı. Okula girdiği gibi nereye gideceğini gayet iyi biliyordu. Kütüphaneye. Sinirlendiğinde -gerçekten sinirlendiğinde- kendini kütüphaneye kapatır ve polise romanlarının rastgele sayfalarını okurdu. Evet. Garip oğlan, lakabını da böyle davranışları sayesinde almıştı ya. Mesela çok üzüldüğünde de fazlaca acı şeyler yerdi, gözlerindeki yaşın acıdan geldiğine inandırmak için. Davranışları, aslında kendisi garip biriydi. Daha kişiliğini tam oturtamamış olmasının en büyük örneği hangi cinsi beğendiğini karar veremiyor olmasıydı. Bir çok kızlarla çıkmıştı, erkeklerde bir kaç ilişkisi olmuştu ama hiçbirinde aradığını bulamamıştı. Kalbi hiç heyecanla çarpmamış, midesinde kelebekler hissetmemişti. Hangi cinsi beğendiğini, hoşlandığını çözememişti ve bu onu zor duruma düşüyordu. Her şey karışıktı onun için yani. Uzun okul koridorunda kütüphaneyi hedef almış şekilde adımlarını büyük büyük atıp ilerliyordu ta ki hafif bir şey ağır bir şekilde kendisine çarpana kadar. Şaşırdı. Resmen hipnotize olmuş gibi yürüyordu ve şimdi birine zarar vermişti. Hemen başını eğdi ve önündeki kıza baktı. Kızda kendisine bakmıştı şimdi. Tanrıya şükür düşmemiş. Dudaklarına nazik bir tebessüm kondurup kızı inceledi. Neden bu kadar tanıdık geliyor, sanki her yerde karşılaşmışım gibi. Kesinlikle kızı tanımıyordu, yani en azından üçüncü sınıf olmadığını tahmin edebiliyordu. Tanıyordu bütün üçüncü sınıf olanları. Elini kızın omzuna koyup yokladı, "İyisin değil mi?" sinirliyken bir kıza nazik davranabildiği için kendini tebrik etmesi gerekiyordu.

Kızın iyi olduğunu öğrendikten sonra onu da gerisinde bırakarak öfkesini unutmaya için kütüphaneye ilerlemeye devam etti. İçindeki nazik Hyuk Bin kızı öylece bıraktığını birazcık kızıyordu ama şuanda öfkeli Hyuk Bin ise biran önce öfkesini atmak için sabırsızlanıyordu. Sinirlendiğinde kolayca insanları kırabilen tiplerdendi. Kütüphanenin geniş kapısından girdi ve normalde selam verdiği görevli kadına selam bile vermeden hızlıca polisiye romanlarına ilerledi. Salak bu koç! Neden dün bir süre daha pratik yapmadım diye neler dedi?! Zaten okulun en iyi futbolcularındanım hala bana yükleniyor. Rafların arasında dolanırken okumadığı kitaplara bakmak için hafifçe eğilip bütün raflara bakıyordu. Parmakları kitapların üzerinde dolanırken bir tanesi üzerinde durdu. İkiz bedenler.* Dudağını büktü. Bunu daha önce bir kaç sayfasını okumuştu. Nedense şimdi yine rastgele bir sayfasını okumak istiyordu. Yere oturdu, evet yere. Bağdaş kurdu ve sırtını raflardan birine verdi. Kitabın on onuncu sayfasını açtı ve okumaya oradan başladı. Dilinde Epik High'ın You Don't Deserve Her şarkısı dolanmıştı. Bir yandan onu mırıldanırken bir yandan da kitabın heyecanlı satırlarını okuyordu. Hiçbir şey anlamadığı kesindi, sonuçta ktabı baştan okumuyordu, olayı bilmiyordu ama onları çözmek hoşuna gidiyordu. "O bir yankesici ama ben Robin Hood'um. Uzun bir film gibi gözükse de o kısa film. Ben Hollywood'um. Bu yüzden bebeğim bana gel. Benim kadınım ol. Benim olmasan bile, onun da olmadığın sürece sorun yok."


*= Dün gece bitirdiğim kitap. Süper ötesiydi, tavsiye ederim. Tabi serinin dördüncü kitabı olması seriyi baştan okumanızı gerektiriyor.

Kitabın en heyecanlı -zaten heyecanlı yeri bulup okumaya devam ediyordu- yerindeydi. Hamile kadın bir cani tarafından tıkılı kaldığı tabuttan çıkmayı bekliyordu. Gerçekten zekice bir planı vardı kadının. Hamile ve saf görünümlü -yani öyle anlatıyor yazar- bir kadının böyle bir plan yapması ve BUNU BAŞARMASI. Resmen öfkesi bulut olmuş uçmuş ve sadece satır aralarındaki heyecan ve gerilim kalmıştı. Kadının peşindeki eli bıçaklı adamı ikinci defa şaşırtması ve bulduğu tornavidayı gözüne sokması. Böyle kadın kurtulur hemde doğum sancıları içindeyken. Yeminle ben olsam daha tabuttan çıkmadan ölürdüm, öyle planlar yapamam. O sırada hemen önündeki rafın arkasından kitap düşme sesi geldi. Başını kitabın heyecanlı anından -her sahnesi heyecanlıydı ama kadın şuanda çalılıklar arasında doğum yapıyordu- kaldırdı ve dikkatini rafın arkasındaki tam olarak göremediği kişiye verdi. Dudağını ısırdı, yoksa bende o kitaptaki gibi bir katil tarafından takip mi ediliyorum? Okulun yakışıklı, eğlenceli, değişik ve mükemmel futbol oyuncusu Lee Hyuk Bin bir cinayete kurban gitti. Hemde daha cinsel tercihini bulamadan. Aigoo! AKlındaki haber manşetini başını sağa sola sallayarak sildi ve kitabı yanına bıraktı. Dizleri üzerine eğildi ve emekleyerek yavaşça rafın önüne geldi. Düşen kitabın olduğu yer boştu oraya doğru yaklaştı ve az önce kendisine çarpan kızın şimdi bir kaitabı ceketine sildiğini gördü. Kaşlarını çatarak kıza baktı. Ne işi var onun burada? Yani niye benim gibi yere oturuyor ki? Kız tam kitabı koyacakken elini tuttu kızın ve "Sen?" daha sorusunu tamamlamadan kızsaçlarını yüzüne gelecek şekilde başını eğip elini Hyuk Bin'den kurtardı ve emekleyerek diğer rafın arkasına doğru ilermeye başladı. Tabi Hyuk Bin'de durur mu? O da emekleyerek kızın peşine...